Bila Cinta Beralih Arah (Part 1)

Masa UF belajar di Ma'hadul Azhar (MA) bermula tahun 1988, UF sepatah pun tak reti dan tak tahu cakap arab. Pernah UF menangis sorang-sorang sebab tak faham bahasa arab. Berbanding dengan beberapa orang kawan seangkatan UF masa tu, mereka dah biasa belajar kalimah-kalimah arab.

Di MA kami belajar bahasa arab menggunakan kaedah yang dicipta oleh Allahyarham Us Ashari Ishak. Tidak ada buku khusus yang digunakan, hanya kaedah sahaja. Contohnya bila belajar bab mubtada' dan khabar, kaedahnya senang je. Setiap mubtada' dan khabar mesti marfu' (baris dhommah). Kami juga dilatihtubi dengan kaedah tapak tangan iaitu mahir dalam tasrif 14 serta tasrif 10.

Dengan kaedah Us. Ashari, UF mula menguasai asas-asas bahasa arab dan mula "menyintai"nya. Bila masuk kelas tafaqquh fi al-din untuk ambil 4 thanawi, kami mula mendalami lagi ilmu nahu dan saraf. Antara kitab nahu yang digunakan ialah al-Kawakib al-Durriyyah (khatam) dan Qatrun Nada Wa Ballus Sada. Manakala kitab saraf yang digunakan ialah Shazz al-Urf.

Masa mengaji pelbagai subjek untuk 4 thanawi, yang paling UF minat dan suka ialah nahu dan saraf. Sampaikan kami buat tasrif sendiri "makana yumakinu makanan", "manama yumanimu minuman" dan macam-macam lagi. Nak kata terer betui tu takla, tapi insya Allah asas-asas tu memang UF kuasai.